Wie aan sociale ongelijkheid denkt, zal het niet direct koppelen aan computers en laptops. Toch zag Kay Eeftink dagelijks van dichtbij hoe digitale ontwikkelingen zorgen voor het uitsluiten van bepaalde groepen mensen. Via zijn ICT-bedrijf knapt hij daarom oude laptops op en doneert deze dan aan scholieren, asielzoekers of starters. “Er zijn zoveel mensen met ideeën of plannen die worden gedwarsboomd door het ontbreken van technologie: zo’n digitale afstand mag niemand belemmeren.”
Uitgerangeerde laptops
Eeftink spreekt vol passie over het helpen van mensen. Via de Utrechtse Uitdaging werd hij in contact gebracht met stichtingen die geen geld hadden om ICT op orde te brengen. Al snel merkte de ICT’er hoe hij met een kleine moeite de ander een groot plezier kon doen. Hij trok de stoute schoenen aan en ging bij grote bedrijven langs op zoek naar uitgerangeerde laptops. “Iets wat afval is voor iets als een bank kan een gigantische impact hebben op een scholier die anders zonder laptop naar school gaat en gedwongen mee moet kijken bij een klasgenoot. Dat werkt niet.”
Bedrijven reageerden in eerste instantie terughoudend, maar de garantie die Eeftink hen kan bieden geeft vaak de doorslag. “Door per laptop een certificaat uit te geven als bewijs van grondige schoonmaak, hebben zij een garantie terwijl het vanuit onze expertise een gemakkelijke handeling is. Het draait uiteindelijk allemaal om een vertrouwenskwestie.”
Dit portret verscheen eerder in so/magazine, hét online magazine over sociaal ondernemerschap in Nederland. so/magazine wordt uitgegeven door so/creatie. Door gesprekken over het hoe en waarom van het werk van sociaal ondernemers creëren we samen meerwaarde voor deze groeiende beweging.
Een kleine moeite
De energie die Eeftink in deze werkzaamheden steekt vindt hij meer dan normaal. “Het is voor ons zo’n kleine moeite. Ik zie het meer als de planten van de buren water geven: een kleine handeling waar de ander toch heel dankbaar voor is.” De ICT’er heeft dan ook een simpele boodschap aan anderen die graag bij zouden dragen: geef iets weg waarvan je denkt dat een ander er niets aan heeft. Met name een bepaalde handeling die jou gemakkelijk afgaat, kan soms voor de ander het verschil maken.”
In het geval van Kay Eeftink is dat het uitdelen van geschoonde laptops en het tegengaan van digitale achterstanden bij mensen. “Ik ben geen Don Quichot voor leerlingen met arme ouders, maar ik ben er wel van overtuigd dat je een scherp oog moet blijven houden: sociale ongelijkheid mag er nooit insluipen omdat we gewend raken aan een bepaalde norm.”
